Een vijftigjarige vrouw, opgegroeid in het buitengebied van een klein plaatsje ergens in Drenthe, krijgt een schokkende ervaring te verwerken. In een monoloog van ongeveer 50 minuten maakt ze haar publiek hier deelgenoot van. In een laatste scène van het alles overstijgende niets waarin Antje zich geplaatst voelt, komt ze tot het inzicht; er gloort hoop voor de toekomst.

Dit verhaal vormt niet de getuigenis van één persoon maar eerder een echo van vele stemmen die samenkomen in één verhaal.