Kunnen jongeren van vandaag de dag nog gewoon kind zijn? Of worden ze al te veel geconfronteerd met de problemen van de wereld die ook zij ooit onder ogen moeten gaan zien? In De Tijdloze Tragedie blikken onze jongeren terug op de Tweede Wereldoorlog. Wat voor invloed heeft dat nog op hen en hoe staat het in verbinding met vandaag de dag? Kunnen zij op deze leeftijd ook echt iets doen of zijn ze enkel bijstanders? Hand in hand met het verleden, het heden en de toekomst zoeken ze samen naar een oplossing. Maar is die ook te vinden? En is dat hun verantwoordelijkheid?