In de Theater na de Dam voorstelling Shakshuka: No Onions werken Rachel en Michiel bij een links tijdschrift. Ze delen hetzelfde scherpe gevoel voor humor en voor beiden is identiteit een belangrijke drijfveer om te schrijven. Als Michiel promoveert tot eindredacteur en hij Rachels artikelen over de oorlog in Gaza vanuit haar perspectief als Jood in Nederland niet plaatst, begint het te wringen. Tijdens een vrijmibo sluiten de beiden dronken het kantoor af. In het gesprek dat volgt komen pijnlijke punten aan het licht. Rachel wil begrijpen waarom haar artikelen niet geplaatst zijn. Michiel stelt dat juist na de Tweede Wereldoorlog zij als Jood toch zou moeten begrijpen dat wat Israël nu doet, niet kan?

Wat heeft een oorlog die zich 3000 km verderop afspeelt, te maken met een oorlog van 85 jaar geleden? Wat zijn de gevolgen voor een vriendschap tussen twee mensen die het over bijna alle andere onderwerpen wél altijd met elkaar eens konden worden?

Actueel
De aanleiding voor het schrijven van het stuk is de persoonlijke connectie van Judith Schrijver met het onderwerp. Met Joodse familie in Israël en linkse, activistische vrienden om zich heen, voelt ze hoe de oorlog die zich nu afspeelt schuurt met de verhalen waarmee ze zelf is opgegroeid over oorlog en vervolging. Hoe kun je de kracht van verhalen juist vóór vrede laten werken en is het mogelijk om over je eigen trauma en pijn heen te stappen, om het leed van de ander te zien?