Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het Dispuutshuis U.N.I.C.A. omgevormd tot een onderduikhuis. Ivo Schöffer (1922-2012), destijds student en later hoogleraar, zorgde ervoor dat Joodse onderduikers een veilige plek vonden in de leeggekomen kamers van vertrokken studenten. 

Ivo voelde zich verantwoordelijk voor de zorg en veiligheid van de onderduikers en deed dit niet alleen. Samen met zijn zus Lydia, nicht Marijke Meulman, neef Co Meulman en anderen, waaronder Miep Bunge, een vriendin van zijn moeder, voorzag hij de onderduikers van voedselbonnen en andere noodzakelijke middelen. Ze zorgden er ook voor dat de onderduikers op de hoogte bleven van nieuws over hun familie en vrienden en gaven hen boeken om hun geest scherp te houden. 

Ivo zelf moest zich ook verbergen, omdat hij weigerde gehoor te geven aan de oproep voor de Arbeitseinsatz. Met zijn jeugdige uiterlijk, een korte broek en een vals persoonsbewijs, wist hij zich uit te geven voor een 15-jarige jongen. 

Dankzij Ivo’s strikte huisregels die ervoor zorgden dat niemand wist van de onderduikers, overleefden alle twaalf de onderduikers de oorlog. Heden ten dage delen de leden van U.N.I.C.A. het verhaal en tonen ze de plekken waar de onderduikers zich schuilhielden. 

Let op: kleine locatie

Uitgelichte afbeelding: Reguliersgracht 33-39 en rechts Keizersgracht 663. Op de voorgrond Brug 38. (bron: Stadsarchief Amsterdam / J. Sleding)