Deze bijzondere documentaire, dicht op de huid gefilmd, vertelt hoe een Duitse jongen zijn leven in Nederland doorbrengt nadat zijn ouders hem eind 1938 op de trein naar Nederland hebben gezet. Nederland hield tussen 1934 en 1938 de grenzen steeds meer gesloten voor de vele vluchtelingen uit Duitsland. Maar na de Kristallnacht, november 1938, mogen 1500 Joodse kinderen met kindertreinen naar Nederland komen. De dan veertienjarige Hajo is één van hen.

Aan het eind van zijn leven keert hij terug naar de huizen waar hij als vluchtelingenkind woonde en herleest hij de brieven die hij aan zijn ouders schreef. Zijn ervaringen als vluchteling in Nederland hebben een grote impact gehad op de rest van zijn leven.

Hajo Meyer werd opgeleid tot machinebankwerker in een werkdorp voor jonge joodse vluchtelingen in de Wieringermeer. In 1943 dook hij onder, maar in 1944 werd hij naar Auschwitz gedeporteerd. Na de oorlog keerde Meyer terug naar Nederland en ging hij theoretische natuurkunde studeren. Hij werd uiteindelijk directeur van het Philips Natuurkundig Laboratorium. Na zijn pensionering werkte hij als vioolbouwer. De laatste jaren was Meyer politiek actief en tot 2010 was hij bestuurslid van Een Ander Joods Geluid.

In Budapest Café, de woonkamer van bewoners en bedrijven van woon- werkvereniging Wilhelmina Gasthuis, wordt op 30 april deze documentaire vertoond. Bezoekers zijn van harte welkom. Regisseur Jacqueline de Bruijn, opgeleid als politicoloog en communicatiewetenschapper, is bij de voorstelling aanwezig. In haar studententijd maakte ze programma’s voor het Amsterdamse Studenten TV. Ze werkt nu als documentairemaker en videodocent. Na afloop van de film gaat zij in gesprek met bezoekers.

Dit programma is onderdeel van de Open Joodse Huizen / Huizen van Verzet special Het WG-terrein: verzet, verraad, veerkracht en vrijheid.