De vertelling is een indringend ooggetuigenverslag van een Nederlandse jongen Hans Beckman die als politiek gevangene door allerlei gebeurtenissen uiteindelijk in Auschwitz belandt. Daar ontmoet Hans een vrouwelijke gevangene uit Slovenië: Noëmi Trpin, 21 jaar oud. Hij raakt op slag verliefd. Een paar weken later heerst er vanwege de geallieerde invasie een rommelige sfeer in het kamp. Hans gebruikt die relatieve chaos om ‘zijn’ meisje nog een keer op te zoeken. En omdat kansen in het kamp schaars zijn vraagt hij haar bij die gelegenheid maar meteen ten huwelijk. Daarna verliezen ze elkaar uit het oog.

Beiden overleven de oorlog. Na de bevrijding meldt Hans zich weer aan bij het Nederlandse leger en begint tegelijktijdig een speurtocht naar zijn meisje uit het kamp. Uiteindelijk weet hij haar te traceren in communistisch Joegoslavië. Op 14 februari 1947 trouwt het stel ‘met de handschoen’ in Delft. Hans en Noëmi zijn bijna 65 jaar getrouwd geweest.