Rosa Manus vocht begin twintigste eeuw voor de belangen van vrouwen en was internationaal bekend. Door haar tragische einde in de gaskamer van de “Euthanasie”-inrichting in Bernburg, Duitsland, werd haar werk stopgezet en raakte haar persoon in vergetelheid. Myriam Everard deed onderzoek naar deze bijzondere vrouw en vertelt hierover op het adres waar Manus, met anderen, in 1935 het Internationaal Archief voor de Vrouwenbeweging oprichtte en dat als het ware haar tweede huis werd.
Dit verhaal wordt om 13:00 uur verteld.
Rosette Suzanna (Rosa) Manus (Amsterdam 1881-Bernburg 1942) was een Nederlandse feministe, die opgroeide in een welvarend joods gezin in Amsterdam. Zowel haar vader, de tabakshandelaar Henri Philip Manus (Amsterdam 1851-Baarn 1931), als haar moeder, Soete (Suzanna) Vita Israel (Amsterdam 1858-Amsterdam 1939), stamden uit vroeg geseculariseerde joodse families. Rosa Manus werd in die traditie opgevoed.
In haar tijd was Rosa Manus de bekendste feministe van Nederland en de bekendste Nederlandse vrouw in het buitenland. Zij wijdde dan ook een groot deel van haar leven aan de vrouwenkiesrecht- en vrouwenvredesbeweging, in Nederland en in internationaal verband, en was actief betrokken bij een groot aantal initiatieven en manifestaties die, veelal dankzij haar organisatietalent, veel publiciteit trokken. Zo was zij mede-organisator van het International Congress of Women dat in 1915, in oorlogstijd, in Den Haag bijeenkwam, was zij de aanjager van de petitiebeweging voor ontwapening van de samenwerkende internationale vrouwenorganisaties en een van degenen die de ruim 8 miljoen handtekeningen in 1932 aan de Volkenbond in Genève aanboden, en was zij in 1935 mede-oprichtster en eerste presidente van het Internationaal Archief voor de Vrouwenbeweging (IAV), dat in[ME1] Keizersgracht 264 gehuisvest was.
Vandaag de dag is Rosa Manus een onbekende. Dat heeft alles te maken met wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog met haar, met het IAV, en met haar persoonlijke archief dat zij daar had ondergebracht, gebeurd is. Rosa Manus verdient het om te worden opgenomen in de herinnering van Amsterdam.