Straatfotograaf Israël Baruch overleefde als enige van zijn familie de oorlog door een bizarre reeks van toevalligheden en geluk. Nico Baruch vertelt over het veelbewogen leven van zijn vader.
Dit verhaal wordt verteld op zaterdag 4 mei om 12.00 uur.
Eind jaren dertig trok Israël Baruch zuidwaarts om tegen betaling in Spanje tegen Franco te vechten. Hij was nog niet ver toen hij afgeleid werd: in een Brussels café liep hij de liefde van zijn leven tegen het lijf. Haar naam was Catherine, Spanje zou hij nooit bereiken. Israël blijft in Brussel, maar na een tijdje keerde hij toch weer terug naar Amsterdam, terug naar zijn wettige echtgenote. Hij ging er, net als zijn vader, aan de slag als straatfotograaf op de Dam en het Damrak.
Catherine kwam een klein jaar later achter hem aan en vestigde zich in Amsterdam. Israël trok bij haar in. Niet lang later kreeg Israël een oproep voor een werkkamp bij Sellingerbeetse. Toen dit kamp begin oktober werd leeggehaald en alle gevangenen naar Westerbork werden getransporteerd, wist Israël hieraan te ontsnappen en ging hij terug naar Catherine, op de Recht Boomssloot.
Daar woonden ze niet lang, want bovenbuurvrouw Tini en haar vriend Zwarte Nelis stelden iets te veel vragen. Bovendien was de Sicherheitsdienst (SD) op zoek naar diamanten die de familie in bewaring zou hebben…