Het Amsterdams 4 en 5 mei comité heeft Gouden Kalf-winnares Eefje Blankevoort en regisseuse Sanne Rovers uitgenodigd tot het maken van een korte film over herdenken in tijden van oorlog.
Samen met Jelena Kostic (choreografie), Gregor Meerman (camera), Benjamin Fro (spoken word), Max Schuiling (muziek), Inez Poortinga (montage), en zeven markante Amsterdammers van 14 tot 94 jaar oud maakten we een dans van stilstand naar beweging die het belang van collectieve herinnering in beeld brengt en de feilbare mens op zijn pad toont. Over alles wat bescherming behoeft en het verzet tegen onbegrip en onrecht.
De korte film werd gemaakt in opdracht van het Amsterdams 4 en 5 mei comité, naar een idee van Rachida Azough, en is in de aanloop naar en op 4 en 5 mei te zien in Pathé Tuschinski, de Hallen, het Ketelhuis en andere bioscopen, en op NPO2 en AT5.
Afgelopen jaren groeit het draagvlak voor een herdenking die het beest in de bek kijkt. Een herdenking die meer doet. De vraag op het bordje van 4 en 5 mei: kun je ons helpen onszelf te wapenen tegen ondermijning van de democratie? Kun je ons beschermen tegen een terugkeer van het fascisme of andere vormen van racisme?
Om dat te kunnen, moet herdenken meer zijn dan een ritueel. Herdenken is een werkwoord en suggereert noestige rouwarbeid. Als wij met zijn allen eens per jaar twee minuten stilte in acht nemen voor een van de grootste verschrikkingen in de wereldgeschiedenis, en de rest van het jaar onze ogen sluiten, wat is dan de werkelijke betekenis van onze herdenking in tijden van nood?
Het filmen begon met geluidsopnames van interviews met zeven markante Amsterdammers. In Tot we allemaal vrij zijn hoor je hun verhalen terug. Lees hier de zeven interviews:
Frits Neijts, verzetsman, 1940-1945
Sylvia Veffer, dochter van overlevenden Holocaust
Sahar Shirzad, jurist en programmamaker
Ahmed el Mesri, voorzitter Assadaaka Community
Jennifer Hopelezz, LHBTQ+ activist
Imane Valk, scholier en lid van het 4 en 5 mei comité Slotermeer