Onbekend en vergeten zijn de personages die we in deze voorstelling tot leven wekken niet. Bij bepaalde bevolkingsgroepen en milieus zijn ze wel degelijk bekend en geliefd object van bewondering en inspiratie. Maar in de grote nationale canon van verzet in de Tweede Wereldoorlog komen ze er bekaaid van af.
Dat heeft als reden dat voor hun heldenmoed een aanvang nam zij al tot een niet geliefde minderheid behoorden. Mannen en zeker vrouwen die niet blank en niet heteroseksueel waren pasten niet in het ideaalbeeld van de held. Er waren een paar emancipatiegolven nodig en een film als het Meisje met het Rode Haar, om hen een zekere status te verlenen. Er zijn standbeelden en plaquettes voor Ayal, De Kom, Ecury, Arondeus en Maduro. Dus echt vergeten zijn ze niet. Maar voor het relatief jonge publiek tot wie wij ons ook zullen richten zijn ze wel degelijk onbekend.
De helden in onze voorstelling werden vóor de oorlog al gediscrimineerd om hun geslacht, afkomst, kleur en seksuele voorkeur. Na de oorlog bleven ze om diezelfde redenen in de schaduw. Deze dubbele uitsluiting spreekt jongeren erg aan. Daarom deze voorstelling.
Tekst
Paulette Smit en Ger Beukenkamp
Regie
John Leerdam
Catharsis Producties io stichting Vergeten Helden